Over veerkracht

Besluit van Z:. Redenaar na het bouwstuk van broeder W. W.

op 8 december 2021

Ooit las ik ergens dat we sedert de Verlichting zijn gaan denken over 'de tijd' als een rechte lijn die stijgt, een soort van pijl eigenlijk die vooruit en omhoog gaat. Vooruitgangsdenken: alles wordt altijd beter. Voor die Verlichting dachten mensen over 'de tijd' eerder als een cirkel. Een soort van eeuwige herhaling der dingen.

In 'De ondraaglijke Lichtheid van het Bestaan' van Milan Kundera zegt Tereza: 'Geluk is het verlangen naar herhaling'. Kunnen we dan wel gelukkig zijn als het alsmaar vooruit moet gaan, als het alsmaar meer en beter moet.

En wat als die rechte weg in ons leven, in de wereld toch niet zo recht vooruit en in alsmaar stijgende lijn blijkt te lopen? Want ja, soms zitten er serieuze kronkels in die weg, of wordt die versperd door huizenhoge rotsblokken of is die weggevaagd door een kolkende rivier of verdwenen in een heus zinkgat. Corona, de klimaatcrisis, polarisering... Een hele rij van obstakels kruist momenteel ons pad. We hebben als vrijmetselaar eigenlijk al de nodige bouwstenen en werktuigen om daar zo veerkrachtig mogelijk mee om te leren gaan, vertelde broeder W. ons heden middag in zijn bouwstuk.

...

'I am a very serious possibiist' zei Hans Rosling herhaaldelijk en ook Caroline Pauwels noemt zich zo in haar jongste boek. Een possibilist zegt niet dat alles toch al hopeloos om zeep is en ook niet dat alles vanzelf wel goed zal komen. Een possibilist gelooft rotsvat in de mogelijkheid van een betere wereld, een betere tempel der mensheid. Maar die komt er niet vanzelf. Laten we alle veerkracht die we al hebben, én alle veerkracht die we nog kunnen ontwikkelen gebruiken om werkelijk proberen te maken wat mogelijk is.