Excerpten uit het woordje van B∴ Redenaar na de meesterverheffing
Jullie hebben de Onwetendheid, de Heerszucht en de Afgunst in de gemaskerde ogen gekeken. Want het is niet de bedoeling van de vrijmetselarij om de onvolkomenheden van het leven te negeren, de tekortkomingen, de mislukkingen, de pijn van het zijn achter de schone schijn te verdoezelen.
Het licht kan alleen schijnen in de duisternis. Laten we de duisternis niet vergeten: zij is de conditio sine qua non voor het licht. Een vrijmetselarij die de duisternis miskent is een hobbyvereniging. Alleen uit het omgaan met de onoplosbare spanning tussen beide polen, uit het bewegen op het slappe koord tussen het sublieme en ridicule, uit het leren leven met machteloosheid en mislukking put de vrijmetselarij haar reden van bestaan.
Onze trouwste broeder, onze liefste zuster is de mislukking.
Laten we blijven hopen in onze idealen, zelfs al blijken ze niet meer dan een illusie.
(...)
Niets is zeker, niets is zonder meer waar, twijfel en vrees zijn alom tegenwoordig.
Desondanks zitten we hier. Desondanks arbeiden wij alsof ons zieleheil ervan afhangt en alsof er zich geen Onwetendheid, Heerszucht en Afgunst in onze rangen bevinden.
Wij arbeiden tegen beter weten in.
Dat is schoon, dat is misschien naïef, maar het is schoon.
Als we beseffen dat we zo kwetsbaar zijn…
als we blijven volharden…
en met deemoed aanvaarden dat onze idealen zo hoog gegrepen zijn, dat we eigenlijk alleen kunnen mislukken…
(...)
Alles kommer en kwel, Nefast voor de feestvreugde…
Niets is minder waar…
Denk aan de woorden van Albert Camus over de mythe van Sisyphus:
Jullie hebben de Onwetendheid, de Heerszucht en de Afgunst in de gemaskerde ogen gekeken . Want het is niet de bedoeling van de vrijmetselarij om de onvolkomenheden van het leven te negeren ,de tekortkomingen , de mislukkingen, de pijn van het zijn achter de schone schijn te verdoezelen.
Het licht kan alleen schijnen in de duisternis. Laten we de duisternis niet vergeten: zij is de conditio sine qua non voor het licht. Een vrijmetselarij die de duisternis miskent is een hobbyvereniging. Alleen uit het omgaan met de onoplosbare spanning tussen beide polen, uit het bewegen op het slappe koord tussen het sublieme en ridicule, uit het leren leven met machteloosheid en mislukking put de vrijmetselarij haar reden van bestaan.
Onze trouwste broeder, onze liefste zuster is de mislukking.
Laten we blijven hopen in onze idealen, zelfs al blijken ze niet meer dan een illusie.
(...)
Niets is zeker, niets is zonder meer waar, twijfel en vrees zijn alom tegenwoordig.
Desondanks zitten we hier. Desondanks arbeiden wij alsof ons zieleheil ervan afhangt en alsof er zich geen Onwetendheid, Heerszucht en Afgunst in onze rangen bevinden.
Wij arbeiden tegen beter weten in.
Dat is schoon, dat is misschien naïef, maar het is schoon.
Als we beseffen dat we zo kwetsbaar zijn…
als we blijven volharden…
en met deemoed aanvaarden dat onze idealen zo hoog gegrepen zijn, dat we eigenlijk alleen kunnen mislukken…
(...)
Alles kommer en kwel, Nefast voor de feestvreugde…
Niets is minder waar…
Denk aan de woorden van Albert Camus over de mythe van Sisyphus:
Si ce mythe est tragique, c'est que son héros est conscient. Où serait en effet sa peine, si à chaque pas l'espoir de réussir le soutenait ?
Je laisse Sisyphe au bas de la montagne ! On retrouve toujours son fardeau. Mais Sisyphe enseigne la fidélité supérieure qui nie les dieux et soulève les rochers. Lui aussi juge que tout est bien. Cet univers désormais sans maître ne lui paraît ni stérile ni fertile. Chacun des grains de cette pierre, chaque éclat minéral de cette montagne pleine de nuit, à lui seul, forme un monde. La lutte elle-même vers les sommets suffit à remplir un cœur d'homme. Il faut imaginer Sisyphe heureux.
Le Mythe de Sisyphe, Gallimard, 1942.
Laten we dus gelukkig zijn en fier, dat we deelhebben aan een oeroude mythe, aan het elementaire “mens zijn”,
Meesterlijk is het besef dat het om de reis gaat, niet om de eindbestemming.